Een octopus met overal tentakels | groepsleider Michael

Begeleiders bij Teylingereind zijn heel verschillend. Unieke types, die toch ook veel gemeen hebben. Dat ze doorpakkers zijn, bijvoorbeeld. En een koel hoofd, maar een warm hart hebben. Eén van die bijzondere mensen in Teylingereind is Michael, groepsleider.

"Werken bij Teylingereind is mensenwerk"

"Ik werk als groepsleider op de ASR (adolescentenstrafrecht) afdeling van Teylingereind. Hier zitten jongeren die qua leeftijd eigenlijk in een gevangenis voor volwassenen thuishoren, maar vanwege bijvoorbeeld een laag IQ of persoonlijkheidsproblematiek daar niet sterk genoeg voor zijn. Het zijn jongeren tussen de 18 en 23 jaar die berecht zijn of worden als jeugd, maar geen kinderen meer zijn. Dus als er een vechtpartij plaatsvindt, lig je met grote gasten te vechten en niet met jongetjes. Want vergis je niet, dit is geen jeugdzorg of een buurthuis. Dat betekent dat er zich incidenten voordoen.

Dit is geen jeugdzorg of buurthuis

Echt spannend werd het bijvoorbeeld vorige zomer, toen werd ik opgeroepen door m’n teamleider. Een jongen zei dat hij een wapen had waarmee hij de eerste de beste die zijn kamer binnen zou komen, zou neersteken. Toen moesten we in steekwerende pakken die kamer in. Dat was even spannend, ja. Maar ik heb nooit het idee dat écht fout gaat omdat ik weet dat mijn collega’s m’n rug hebben. Ik heb een pieper aan mijn zij hangen die ik – als het uit de hand loopt – indruk, dan staan hier binnen no time 20 collega’s.

Je moet een octopus zijn en overal je tentakels hebben

Je moet dus altijd op je hoede zijn, ‘forensische scherpte’ noemen we dat. Want het is elke dag anders. De ene week heb je bijna dagelijks alarmsituaties en vechtpartijtjes en de week erna sta je letterlijk met de jongeren in de woonkamer te dansen. Ook als de sfeer goed is, moet je altijd beseffen waar je werkt. Dat houdt in dat je ‘koppen’ moet tellen, maar ook de messen na het avondeten. Je moet alles in de gaten houden, altijd weten wat er speelt. Je moet een octopus zijn en overal je tentakels hebben. Maar het belangrijkste is dat je een mensenmens bent. Je moet verbaal je mannetje weten te staan, maar je moet ook empathisch zijn, je in kunnen leven in de jongeren.

Hard op  de inhoud, zacht op de relatie

Natuurlijk doen we hard ons best om een zo goed mogelijke sfeer creëren, dat is uiteindelijk voor iedereen het beste. Hoe ik daar mijn steentje aan bijdraag? Door te zeggen wat ik doe, en doen wat ik zeg. Deze jongens hebben behoefte aan duidelijkheid, dat ze weten wat ze van je kunnen verwachten. De jongeren resocialiseren is wat we hier uiteindelijk doen en natuurlijk bouw je in dat proces een band op met die jongens, ze hebben jou nodig en jij hen. Ik zeg altijd: hard op de inhoud, zacht op de relatie. Je bent bezig met bouwen en daarvoor moet je elkaar vertrouwen. Je doet het met elkaar.

Hoe ik iemand zou overtuigen om hier te komen werken? Simpel: Het is de leukste baan die er is! Je doet iets voor de maatschappij, kunt anderen helpen en het werk is super divers. En niet onbelangrijk: het is spannend. Er heerst altijd wel een bepaalde spanning, daar moet je wel tegen kunnen. Maar als je dat aankan, dan moet je zeker solliciteren!"